Afgelopen donderdag bevond ik mij onder een groep vrienden die ik al vanaf de middelbare school ken. Omdat Musch al online te bestellen bleek, heb ik besloten om het boek deze week vrij te geven en ik wilde dus mijn vrienden alvast een exemplaar overhandigen. Ooit zaten we gezamenlijk in de redactie van de Animo én in die van het alternatieve Uitlaat. Eric de Koning, Bert Natter en Ronald Giphart zijn inmiddels mannen van middelbare leeftijd die van hun pen leven. We vierden mijn officiële debuut als schrijver in het literaire café De Bastaard, in Utrecht.
Toen Bert en ik de trein namen naar huis, stonden we op het perron nog even te kletsen met de conductrice. Ze rookte een sigaret. Ze vertelde dat ze nu anderhalf jaar op de trein werkte en dat het werk haar beviel. Wij kregen het idee dat ze het ons niet erg kwalijk zou nemen als we in de lege eersteklas plaats zouden nemen, hoewel ik daar geen geldig vervoersbewijs voor had (Bert wel).
Blijkbaar zat Trouw-columnist Wim Boevink ook ín de trein (in de tweedeklas), want vandaag verscheen zijn column, waarin ik, als ik het goed begrijp, met Trump word vergeleken. Mij best. Ben allang blij dat ik niet in één adem word genoemd met die ándere politicus die ook deze week een boek uitbrengt… u weet wel, hij-die-niet-genoemd-mag worden.
